De takken van de bomen zijn nog grotendeels kaal maar de merel zingt sinds kort weer 's ochtends en 's avonds zijn lied in mijn tuin.
Stenen en zwarte aarde zijn nog zichtbaar maar de lente is begonnen. Voorzichtig. Met het tere wit van de sneeuwklokjes.
Het zijn déze dingen die deze week volop mijn aandacht krijgen. Ik wil stilstaan bij dit uitbundige en tegelijk voorzichtige begin van het fijnste seizoen: de lente.
Deze week is ook de vastentijd begonnen. De vastentijd is binnen het christendom de periode die begint op Aswoensdag (= vandaag) en eindigt met het Paasfeest. Op Aswoensdag krijgen gelovigen een kruisje van as op hun voorhoofd, als teken van bezinning. As staat symbool voor reiniging en loutering. Maar ook voor vruchtbaarheid. Ook nu worden hier en daar de stoppels op het korenveld verbrand om de grond vruchtbaar te maken. Deze symboliek krijgt ook een plek op het altaartje van deze week. Er is as uitgestrooid op de zwarte aarde, tussen de sneeuwklokjes in. Als teken van vernieuwing en vruchtbaarheid.
Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
BeantwoordenVerwijderenIk wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht-
Herman Gorter.
Ongetwijfeld bedoelt hij de merel en ja de lente; het fijnste seizoen.
Omdat het Reinou niet lukt de reactie te plaatsen zet ik 'm hier maar neer:
BeantwoordenVerwijderenPrachtig! Ja fijn, hier in NY begint de lente ook, met wat omtrekkende bewegingen: na een zonnige warme dag, opeens weer wat sneeuw en koude wind. Waarschijnlijk het teken dat we hier toch op... een eiland zitten.
Vanochend in de subway opeens allemaal mensen met een as-kruis op hun voorhoofd! Bezinning in een grote stad is dichterbij dan je soms denkt!