Sint Maarten

Mien lutje lanteern,

ik zai die zo geern,

doe daanst deur de straot'n

dat kist ja nait loat'n

Mien lutje lanteern,

ik zai die zo geern

Dit Groningse liedje zongen wij vroeger met het feest van Sint Maarten op 11 november. We gingen de deuren langs met een lampion en zongen ons lied in ruil voor snoep. Omdat we een minder gangbaar liedje zongen, kregen we altijd iets extra's.

11 November is de naamdag van de heilige Martinus van Tours. Hij schonk als soldaat op jonge leeftijd de helft van zijn mantel aan een bedelaar. Misschien dat daarom Sint Maarten van oorsprong een bedelfeest is. Arme mensen gingen langs de huizen om voedsel te vragen voor de koude wintermaanden. Veel mensen deelden dan iets van hun oogst. Ik vind dat een prachtige gedachte en mooi dat het, zij het op een andere manier, nog steeds een feest is van licht en van delen. 

Op het altaartje staan twee afbeeldingen van Sint Maarten die de helft van zijn mantel deelt met een bedelaar. Mandarijnen en snoep liggen op herfstbladeren klaar om gedeeld te worden en in de lampionnetjes brandt licht. Mien lutje lanteern, ik zai die zo geern...