In sommige (web)winkels zijn ze te koop: mini-reisaltaartjes uit Mexico; soort van portemonneetjes met devotieprentjes die je uit kan vouwen. Ze zijn opgevouwen maar 2 cm breed en 5 cm lang. Ik heb er ooit twee gekregen. Ze fascineren me, deze kleine, lichtgewicht altaartjes, maar de afbeeldingen in het altaartje zeggen mij niets. Omdat ik het wel een leuk concept vind, ben ik zelf aan de slag gegaan met kunstleer, stof, platic en naald en draad. Ik heb dezelfde indeling aangehouden als de mini-altaartjes uit Mexico maar met mijn eigen invulling.
Het plastic is een insteekhoesje waar een mini-tarotkaart in kan. Voor komende week heb ik de Aas van Pentakels getrokken met als affirmatie: Gezegend is datgene wat ons van het leven laat genieten en het op waarde laat schatten!
Op de kleine medaillon (ook gebruikelijk in de mini-altaartjes) staat Christophorus, de beschermer van reizigers.
Het altaartje heb ik verder gevuld met beelden en woorden die ik belangrijk vind in mijn leven nu. Allereerst is dat het licht. En in relatie daarmee is dat de hoop. Een ontluikende bloem, een zingende merel en een dansend lammetje in de wei staan voor mij symbool voor die hoop.
De woorden die ik meeneem zijn woorden die mijn moeder ooit in mijn poesie-album schreef en die mijn lijfspreuk zijn geworden: "Het is niet alleen belangrijk de weg die je gaat maar bovenal het spoor dat je achterlaat". Als symbool voor dat spoor heb ik een afbeelding van de heilige Elisabeth van Thüringen gebruikt. Zij liet haar sporen na doordat zij bewogen was met mensen. Haar spoor wil ik graag proberen te volgen.
En als laatste is daar de kracht. Want om met de woorden van Daniël Lohues te spreken: "Alles komp omlaag. Dat is de natuur. Mar veur naor boben komp der kracht bij kieken".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten